Banki na etapie postępowania sądowego często zarzucają brak możliwości zastosowania ochrony dla frankowiczów przewidzianej w orzecznictwie europejskim z uwagi na zawarcie przez nich umowy przed wejście Polski do Unii Europejskiej.
Jest to niezasadny zarzut.
![](https://adwokat-wroc.com/wp-content/uploads/2023/08/99389631-kopia.jpg)
Orzecznictwo TSUE znajduje zastosowanie również do umów kredytu, które zawarte zostały przed wejściem Polski do Unii Europejskiej.
Po pierwsze, za koniecznością stosowania ochrony konsumenckiej również w przypadku umów „przedunijnych” przemawia fakt, iż obecna treść art. 3851 k.c. (przepisu na podstawie którego kredytobiorcom udzielona została ochrona konsumencka w sytuacji zawarcia w umowie postanowień o charakterze nieuczciwym) została wprowadzona już ustawą z dnia 02.03.2000 r., a zatem jeszcze na kilka lat przed ostatecznym wejściem Polski do Unii Europejskiej.
Po drugie, nie sposób pominąć, że Polska już na mocy art. 68 i art. 69 Układu Europejskiego z dnia 16.12.1991 r. zobowiązała się do podjęcia wszelkich niezbędnych działań zmierzających do zbliżenia ustawodawstwa krajowego oraz europejskiego, a zatem również do wdrożenia rozwiązań zapewniających konsumentowi należytą ochronę prawną na wzór tej wynikającej z prawa unijnego. Polska miała zatem podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia zgodności jej przyszłego ustawodawstwa z ustawodawstwem Wspólnoty. Zbliżanie przepisów prawnych miało objąć w szczególności ochronę konsumenta.
Po trzecie, ustawa wprowadzająca do krajowego porządku prawnego art. 3851 k.c. miała na celu implementację (wdrożenie) do krajowego porządku prawnego ochronę konsumencką na wzór tej wynikającej z prawa wspólnotowego, a konkretnie z Dyrektywy 93/13 (tj. aktu prawnego, którego wykładnia stanowiła przedmiot wcześniej przywoływanych orzeczeń TSUE).
Po czwarte, za zasadnością przyznania pełnej ochrony prawnej konsumentowi zawierającemu umowę przed 01.05.2004 r. przemawiają również zasady logiki i racjonalnego rozumowania, które nakazują, aby identyczną treść art. 3851 k.c. („krajową” podstawę prawną do dochodzenia roszczeń w sprawach frankowych) wykładać zawsze w ten sam sposób, bez rozróżniania ze względu na moment zawarcia kwestionowanej umowy kredytu.
Reasumując, z powyższego jednoznacznie wynika, że frankowiczom przysługuje pełna ochrona konsumencka, nawet w sytuacji, gdy umowa kredytu została przez nich zawarta przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej.
Powyższe znalazło wyraźne odzwierciedlenie w obecnym orzecznictwie sądów powszechnych w całej Polsce (por. wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie XXIV Wydział Cywilny z dnia 14.02.2022 r., sygn. akt XXIV C 831/20; wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 22.10.2019 r., sygn. akt: I C 3053/17; wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie I Wydział Cywilny z dnia 04.11.2021 r., sygn. akt I C 659/20; wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy I Wydział Cywilny z dnia 10.01.2022 r., sygn. akt I C 349/20; wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach II Wydział Cywilny z dnia 09.08.2021 r., sygn. akt II C 517/20).