Banki na etapie postępowania sądowego często zarzucają brak możliwości zastosowania ochrony dla frankowiczów przewidzianej w orzecznictwie europejskim z uwagi na zawarcie przez nich umowy przed wejście Polski do Unii Europejskiej.
Jest to niezasadny zarzut.
Orzecznictwo TSUE znajduje zastosowanie również do umów kredytu, które zawarte zostały przed wejściem Polski do Unii Europejskiej.
Po pierwsze, za koniecznością stosowania ochrony konsumenckiej również w przypadku umów „przedunijnych” przemawia fakt, iż obecna treść art. 3851 k.c. (przepisu na podstawie którego kredytobiorcom udzielona została ochrona konsumencka w sytuacji zawarcia w umowie postanowień o charakterze nieuczciwym) została wprowadzona już ustawą z dnia 02.03.2000 r., a zatem jeszcze na kilka lat przed ostatecznym wejściem Polski do Unii Europejskiej.
Po drugie, nie sposób pominąć, że Polska już na mocy art. 68 i art. 69 Układu Europejskiego z dnia 16.12.1991 r. zobowiązała się do podjęcia wszelkich niezbędnych działań zmierzających do zbliżenia ustawodawstwa krajowego oraz europejskiego, a zatem również do wdrożenia rozwiązań zapewniających konsumentowi należytą ochronę prawną na wzór tej wynikającej z prawa unijnego. Polska miała zatem podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia zgodności jej przyszłego ustawodawstwa z ustawodawstwem Wspólnoty. Zbliżanie przepisów prawnych miało objąć w szczególności ochronę konsumenta.
Po trzecie, ustawa wprowadzająca do krajowego porządku prawnego art. 3851 k.c. miała na celu implementację (wdrożenie) do krajowego porządku prawnego ochronę konsumencką na wzór tej wynikającej z prawa wspólnotowego, a konkretnie z Dyrektywy 93/13 (tj. aktu prawnego, którego wykładnia stanowiła przedmiot wcześniej przywoływanych orzeczeń TSUE).
Po czwarte, za zasadnością przyznania pełnej ochrony prawnej konsumentowi zawierającemu umowę przed 01.05.2004 r. przemawiają również zasady logiki i racjonalnego rozumowania, które nakazują, aby identyczną treść art. 3851 k.c. („krajową” podstawę prawną do dochodzenia roszczeń w sprawach frankowych) wykładać zawsze w ten sam sposób, bez rozróżniania ze względu na moment zawarcia kwestionowanej umowy kredytu.
Reasumując, z powyższego jednoznacznie wynika, że frankowiczom przysługuje pełna ochrona konsumencka, nawet w sytuacji, gdy umowa kredytu została przez nich zawarta przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej.
Powyższe znalazło wyraźne odzwierciedlenie w obecnym orzecznictwie sądów powszechnych w całej Polsce (por. wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie XXIV Wydział Cywilny z dnia 14.02.2022 r., sygn. akt XXIV C 831/20; wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 22.10.2019 r., sygn. akt: I C 3053/17; wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie I Wydział Cywilny z dnia 04.11.2021 r., sygn. akt I C 659/20; wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy I Wydział Cywilny z dnia 10.01.2022 r., sygn. akt I C 349/20; wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach II Wydział Cywilny z dnia 09.08.2021 r., sygn. akt II C 517/20).